Quhet Revajet Shaini dhe ndodhet me katër fëmijët e saj në kampin Al hol të Sirisë
Ajo ka 6 vjet që ndodhet në Siri. Nuk ka asnjë informatë për burrin.
Ajo ka apel për Qeverinë e Maqedonisë:
Nuk rrihet këtu, dimrit është ftohtë. Jeta në kamp ka rre*ziqe. Na merrni!/tn
Fytyrat e fëmijëve mes pluhurit dhe mbeturinave të shoqërojnë kudo në kampin Al-Hawl. Përreth tyre, gra dhe vajza që bartin ushqimet e paketuara dhe tentojnë të pastrojnë mes çadrave.
Janë me mijëra në Al Hawl. Më shumë se një kamp, është një bu*rg gjigant ku familjarët e ushtarëve të I*SIS të kapur ro*b, janë të iz*oluar dhe të detyruar të jetojnë në çadra.
Për të gjetur gratë dhe fëmijët shqiptarë, grupi i xhirimit i A2 iu desh të endej për disa orë. Për minuta me radhë, gazetari Julian Kasapi nuk merr asnjë përgjigje në shqip në këtë kamp gjigant në kufi me Turqinë.
Kushtet e jetesës janë çnjer*ëzore. Rreziku është konstant dhe kurdët që ruajnë kampin e dinë se shumë prej grave që jetojnë aty kanë qenë të trajnuara për të luft*uar.
Ushqimi dhe veshjet shpërndahen nga forcat kurde, ndërsa uji i pijshëm mbahet në depozita plastike.
Qindra fëmijë enden rrugëve të kampit, të uritur, të zbathur, disa punojnë për të shpërndarë ushqim e veshje.
Pas tre orësh kërkim përgjatë kampit dëgjohen zëra shqip. Janë gratë dhe vajzat shqiptare që kanë mbetur të izol*uara në kamp.
“Unë jam Mentije Dumani. Jam nga Tirana. Jemi më pak se 20 familje shqiptare. Këtu ka shqiptarë, turq. Kushtet i kemi të mira. Ne kërkojmë nga shteti dhe të interesohet. Na ka mbajtur me gënjeshtra se do të na marrin. Ne duam të kthehemi në vendin tonë. Mos të na lënë pas dore. I bëjmë thirrje shtetit të na marrë sa më parë”, tregon një nga shqiptaret në këtë kamp.
“Unë jam Rruzhdie Balliu nga Librazhdi. I bëjmë thirrje shtetit të na kthejë në vendin tonë. Unë nuk kam kontakt me asnjë nga familjarët. Burrin nuk e di fare se ku është. Ali quhet”, shprehet një tjetër shtetase shqiptare.
“Unë jam Brunilda nga Tirana. Këtu kam 6 vite q ëkam ardhur bashkë me fëmijët e mi. Tani po vjen darka dhe këtu është shumë ftohtë nëpër çadra. Ne duam të kthehemi”
“Unë jam Revajet Shahini nga Maqedonia. Kam 6 vite këtu. Kam 6 fëmijë. I bëj thirrje shtetit që të na marrë pasi këtu nuk rrihet, është rrezik”, thotë një shqiptare nga Maqedonia.
Në kushte të tilla jetojnë me dhjetëra mijëra të tillë. Forcat kurde, ndërkohë, janë vënë në lëvizje për të nxjerrë nga kampi grupin e xhirimit të A2. Të armatosur rëndë, ata i thonë grupit të A2 se duhet të dalin jashtë për pak minuta.
Përgjigjet janë të shkurtra. Jetojnë në mjerim prej muajsh me shpresën se dikush do të vijë t’i nxjerrë jashtë. Gra dhe fëmijë të mbetur në mëshirë të fatit, që kanë parë tmerret e luftës, në pritje që dikush t’i tërheqë nga rruga që vite më parë morën drejt Sirisë, të gënjyer nga propaganda ekstremiste për krijimin e kalifatit.
Dalja nga Al-Hawl është e shpejtë. Ushtarët kurdë nxitojnë që grupi të dalë nga kampi para perëndimit të diellit. Kampi mbetet një vend i rrezikshëm dhe pjesa më radikale, thonë kurdët, është pikërisht vendi ku jetojnë gratë e mbërritura jashtë Sirisë, aty ku mbeten edhe ato shqiptarë.
https://youtu.be/GlZIz_Hl_rU
https://youtu.be/IBS62UHNfL0
https://youtu.be/WZ6cIE__0T8
