Nga Ethan Brown, The Hill
E meta më e madhe në politikën e jashtme amerikane është e thjeshtë – dritëshkurtësia. Por ka pasur disa përjashtime që vlen të përmenden për suksesin e tyre të jashtëzakonshëm: Ringjallja e Planit Marshall të Europës Perëndimore, një rindërtim i Japonisë , partneriteti amerikan me Republikën e Koresë dhe mbështetja e koalicioneve ndërkombëtare jashtë vendit.
Dështimet e politikave afatshkurtra megjithatë janë të shumta: Vietnami , Iraku dhe tani Afganistani.
Vizioni afatshkurtër dhe mungesa e strategjisë koherente ka rezultuar në tërheqjen poshtëruese të Shteteve të Bashkuara nga luf*ta më e gjatë. Këtë javë, 3,000 persona të tjerë amerikanë u vendosën në kryeqytetin Kabul për të stabilizuar përpjekjet e vazhdueshme të një marshimi gjithëpërfshirës të talebanëve.
Në prill, administrata e Biden deklaroi synimin e saj për të tërhequr trupat nga Afganistani, por duke e lënë derën e hapur për një përmbysje ose vazhdim të politikës së luf*tës. Nuk është një dështim i fuqisë usht*arake, por sakrifica e 2,352 pjesëtarëve të shërbimit , si dhe 20,149 të pla*gosurve, nuk duhet të harrohen pasi ata luf*tuan për idealin e amerikanëve dhe për të ndihmuar afganët, raporton abcnews.al
Kam kaluar gati tre vite të karrierës sime ushtarake 11-vjeçare në terren në Afganistan. Nga vendosja ime e parë (2011) në atë të fundit (2019), asgjë nuk ndryshoi. Ishte për shkak të politikave afatshkurtra që nuk arritën të ndryshojnë mjedisin, ata krijuan një prani afatgjatë për të forcuar rajonin dhe shtetet e prekura dhe për t’u mundësuar palëve të interesuara afgane të kenë një pamje të vetëvendosjes.
Shumë strategë do të shqetësohen për lëvizjen në dukje të pashmangshme të Kinës për të mbushur boshllëkun amerikan. Lëreni Kinën të tentojë. Lëreni Afganistanin të bëhet moçali i Pekinit për 20 vitet e ardhshme. Bazuar në përvojën personale gjatë qindra misioneve në Afganistan, paratë janë për talebanët.
Ata nuk do të kapitullojnë para ministrive të Jashtme kineze dhe Ushtria Çlirimtare Popullore nuk mund të krahasohet me ligësinë e talebanëve. Nëse Kina përpiqet të nënshtrojë bru*talisht Afganistanin, një kry*engritje nuk është asgjë e re për këtë komb, dhe në një farë mënyre, Shtetet e Bashkuara mund të justifikohen në gjykatën e opinionit global.
Në fund të fundit, rekordi i Kinës për të drejtat e myslimanëve është tashmë një çështje skandaloze. Përjashtimi i vetëm këtë herë është se Amerika, në pjesën më të madhe, kërkoi të mundësonte formimin e një qeverie liberale demokratike islame përmes ndihmës dhe garancive të sigurisë.
Pjesëmarrja e Kinës është një kërcënim ekzistencial ndaj sovranitetit afgan dhe ndikimit pakistanez, të cilin SHBA-të e parandaluan për 20 vite. Lloji i stabilitetit që një qeveri e korruptuar afgane nuk ka qenë në gjendje ta arrijë për 20 vite, pavarësisht më shumë se 2 trilion dollarëve të sponsorizimit amerikan.
Çështja e Shtetit Islamik në Horasan (ISIS-K) është ende e madhe, dhe kjo do të zvarritet për një të ardhme të parashikueshme. Lërini afganët ta zgjidhin atë. Është vendi i tyre, dhe nëse duan qeverisje legjitime, ata duhet të pohojnë vetëvendosjen ose ti nënshtrohen sundimit brutal, raporton abcnews.al
Sido që të jetë, Shtetet e Bashkuara nuk e kanë për detyrë të mbajnë të bashkuar mijëra fise të cilët natyrisht janë të prirur të ndahen nga etosi nëse nuk i bashkon kërc*ënimi ekzistencial.
46 vite më parë, Shefi i Stacionit të CIA-s në Saigon, Tom Polgar, tha:
“Ka qenë një luftë e gjatë dhe e vështirë dhe ne kemi humbur. Kjo përvojë nuk sinjalizon vdekjen e SHBA-së si një fuqi botërore. Ashpërsia e humbjes duket se kërkon një rivlerësim të politikave, të cilat kanë karakterizuar pjesën më të madhe të pjesëmarrjes sonë këtu, pavarësisht angazhimit të burimeve, të cilat sigurisht ishin bujare. Le të shpresojmë se ne e kemi marrë mësimin tonë. ”
Ne e humbëm këtë luftë, jo në kuadrin e konfrontimit ushtarak, por në një paradigmë të re. Humbja e luftës nuk duhet të cilësohet si një dështim nëse kuptojmë se ne nuk mund të diktojmë sovranitet për ata që refuzojnë të përcaktojnë të ardhmen e tyre, veçanërisht nëse përpjekjet përkeqësohen nga politika dritëshkurtër, gjysma e masave të marra dhe dështimi për të lidhur epërsinë ushtarake me ndikimin diplomatik dhe legjitimitet demokratik.
Ashtu si Vietnami më parë, nëse nuk mësojmë të shmangim kurthet e politikave afatshkurtra, jemi të dënuar të humbasin çdo luftë, duke shtuar edhe një gur tjetër në varrezat e perandorive.
Ethan Brown është një veteran prej 11 vitesh i Forcave Ajrore të SHBA-së. Ai është aktualisht anëtar i Courier Diplomatic, dhe ka shkruar për Institutin e Luftës Moderne (West Point), RealClearDefense dhe The Hill.
/abcnews.al
