Nga Armand Shkullaku
Me vetëm tre fjali të shkurtra dhe një konstatim të thjeshtë, Albin Kurti ka trazuar regjimin e Tiranës më shumë se sa dhjetra fjalime e aksione opozitare këtu, duke vërtetuar thënien se, përveç mesazhit, është e rëndësishme edhe se kush e përcjell atë.
E ashtuquajtuara “ndërhyrje në punët e brendshme” e Kurtit, ishte në thelb ajo që prej shumë kohësh ka nisur të artikulohet zëshëm në Shqipëri, por pa gjetur ende një platformë për t’u instaluar: pabarazia e frikshme që ka krijuar sistemi dhe pamundësia që ai të vetëkorrigjohet.
Për rrjedhojë, pa qenë nevoja për ta thënë me fjalë, çështja e një lëvizje antisistem mund të vihet në rend të ditës dhe protesta e studentëve tregoi se terreni për të nuk është më i virgjër. Albin Kurti nuk pati nevojë t’i japë këto shpjegime, por profili i tij e bën automatikisht atë mbartësin më të besueshëm të një ideje të tillë.
Në ujrat e ndenjura të pellgut politik e social të Shqipërisë, mjaftoi një puhizë e lehtë për të provokuar frikën e ndryshimit të një statuskuoje që qarkullon po ato elita që mbajnë peng vendin për hir të interesave ngushtësisht personale e materiale. Kjo shpjegon dhe batarenë e sulmeve ndaj Albin Kurtit, idetë dhe personaliteti i të cilit janë në vetvete në kontrast të thellë me figurat e njollosura të tranzicionit tonë legjendar. Përballë pasqyrës së një politikani të tillë, njollat e tyre shfaqen dhunshëm në sytë e qytetarëve që prej tre dekadash presin ndryshimin.
Lideri i Vetvendosjes nuk është pjesë e kazanit politik që gëlon në dy vendet tona. Virusi i njohur rajonal i korrupsionit apo i lidhjeve me krimin, nuk e ka prekur dhe, vetëm kjo mjafton për të bërë diferencën me ata që tjetër gjë premtojnë kur janë në opozitë dhe krejt të kundërtën bëjnë kur marrin pushtetin.
Kurti është një politikan që është ngritur jo thjesht mbi disa parime, por me investimin e një besimi të jashtëzakonshëm tek to. Eshtë ngritur nga angazhimi qytetar, nga sakrifica, nga forca e shembullit, nga përkushtimi politik në emër të atyre parimeve dhe jo nga përdorimi i parimeve në emër të politikës. Për këtë arsye, ndonëse me një grusht njerëzish në pikënisje, ai arriti të mbjellë frymëzimin që, në zgjedhjet e fundit në Kosovë, fitoi mbështetjen më të madhe të votuesve.
Në këtë pikë Albin Kurti është imun ndaj sulmeve banale që politikanët shqiptarë përdorin rëndom ndaj njëri- tjetrit. Dhe diferenca e tij me ta e bën edhe më të fuqishëm ndikimin mbi masën e madhe të njerëzve. Për këtë arsye, Kurti po sulmohet se ai, njeriu që ka afishuar si ideal të tij dhe forcës politike që përfaqëson Bashkimin Kombëtar, sot po del kundër këtij bashkimi, drejt të cilit do të na çojë marrëveshja me Serbinë.
Sipas kësaj logjike, kreu i partisë më të madhe në Kosovë duhet t’i japë besimin e tij dy apo tre liderëve politikë, të kontestuar fuqishëm në vendet e tyre, të cilët pretendohet se do të arrijnë një marrëveshje që do të sjellë njohjen e Kosovës nga Beogradi dhe më pas bashkimin e saj me Shqipërinë.
Ata që e kanë investuar besimin e tyre verbërisht tek këta individë, të cilët kanë dhjetra vjet që riciklojnë njëri- tjetrin duke i lënë shqiptarët në vend numëro, shkojnë më tej duke e përdorur marrëveshjen edhe si çelësin magjik që do hapë portat e zhvillimit dhe integrimit në BE.
Në fakt përparimi i Shqipërisë, por edhe i Kosovës, nuk ka ngecur për shkak të raporteve të padefinuara me fqinjët, por për shkak të politikanëve të korruptuar, të lidhur me krimin dhe bizneset e paligjshme si dhe për shkak të konfliktit permanent mes veti, që mbahet gjallë vetëm si mjet për të ricikluar të njëjtën liderë që u flasin emocioneve dhe jo arsyes së votuesve.
Prandaj zëri i arsyes që vjen nga një politikan i panjollë dhe i ditur, më shumë se “idealin” e madh të bashkimit që do të na vijë nga marrëveshja me Beogradin, rrezikon kastën që nuk lë gur e mur pa lëvizur vetëm që të mbijetojë, në një kohë kur prej vitesh do të duhej të ishte groposur. Albini është thjesht kufiri i palëvizshëm që shenjon vijën ndarëse për politikanët shqiptarë. Prandaj sulmet ndaj tij do vinë duke u shtuar, tashmë edhe nga Tirana. (Lapsi.al)
