Paola Pedrini po jeton prej një muaji mes ankthit. 38 vjeçarja ka filluar të marrë njoftime të vazhdueshme nga kolegët e saj mjekë jo për pacientët e tyre, por për shëndetin e tyre.
Në mëngjes, ajo mori tre mesazhe, që e njoftonin se disa mjekë kishin dalë nga kujdesi intensiv pasi u infektuan me COVID-19. Një mesazh i katërt shkruante se një koleg, Mario Giovita, kishte vdekur në spitalin kryesor të Bergamos, një nga epiqendrat e shpërthimit të koronavirusit
“Me kalimin e javëve, mjekët dhe infermierët po mbajnë gjithnjë e më shumë barrën e luftës së kundër përhapjes së virusit dhe autoritetet nuk po arrijnë të sigurojnë burimet për t’i mbrojtur ata dhe pacientët e tyre”, tha Pedrini.
“Ne jemi si ushtarë në vijën e parë të betejës, pa armë,” tha ajo në një intervistë. “Nëse një person normal rrezikon të infektojë dy persona të tjerë, ne mjekët rrezikojmë të infektojmë 10, nëse jo më shumë. Ne vizitojmë shumë pacientë, veçanërisht të moshuarit. Është shumë e rrezikshme.
Që nga fillimi i shpërthimit, të paktën 2.300 punonjës të kujdesit shëndetësor janë infektuar nga COVID-19, duke përfunduar në shtretrit e spitaleve të tyre. Vetëm në Bergamo, rreth 110 mjekë janë sëmurë. Në rajonin e Lombardisë, një nga rajonet më të prekura, për çdo 100 të infektuar, ka 12 janë punonjës të kujdesit shëndetësor.
Pedrini tha që ajo nuk ishte infektuar pasi kishte blerë maska mbrojtëse me një çmim të tepruar.
“Ne kemi një problem të madh me mbrojtjen e punonjësve shëndetësorë,” tha Filippo Anelli, presidenti i sindikatës së mjekëve në Itali, i cili theksoi se kishte mungesë të mjeteve mbrojtëse personale, përfshirë maska, doreza dhe veshje mbrojtëse në spitalet e rajonit. Në klinikat në zonat përreth, shpesh nuk ka asgjë në dispozicion, tha ai.
Përtej mbrojtjes së vetes, shumë mjekë po përpiqen gjithashtu të heqin dorë nga edhe nga jeta e tyre personale. Shumë prej tyre po i nënshtrohen turneve rraskapitëse në spitalet që janë të pakualifikuara për përballimin e epidemisë.
Në Lombardi, mjekët janë duke punuar në turne që zgjasin nga 24 deri në 36 orë,” tha Anelli. “Ata kanë pasion të madh, por nuk është e mjaftueshme. Ne nuk mund të përballojmë mjekë dhe infermierë të sëmurë, të lodhur dhe të pambrojtur. Pa kthjelltësinë e tyre, ne rrezikojmë edhe më shumë. Duke qënë se njerëzit testohen vetëm pasi shfaqin simptoma të sëmundjes, shumë mjekë dhe infermierë mund të mos dinë kur infektohen”, tha ai.
Luca, një infermiernga Lombardia, u bë baba disa muaj më parë dhe nuk e ka parë vajzën ose gruan e tij për tre javë. Ai jeton me një koleg.
“Më mungojnë, por nuk dua që ata të sëmuren për shkakun tim,” tha ai. Për shkak të mungesës së mjeteve mbrojtëse, stafit u është dashur të përdorin maska kirurgjikale që”nuk janë të përshtatshme për parandalimin e infeksionit”.
Gjatë javës së kaluar, videot e italianëve që mbështesnin punën e punonjësve të mjekësisë me duartrokitje të pafundme nga ballkonet. Por Luca tha se mjekët kanë nevojë urgjentisht për mbështetje nga qeveria.
“Ne jemi të lumtur që kemi mbështetjen e qytetarëve, por ne nuk duam të konsiderohemi heronj,” tha ai. “Ne thjesht duam ta bëjmë punën tonë në mënyrë të sigurt dhe të jemi në gjendje të përqafojmë përsëri ata që duam.”
Sindikata e punonjësve të shëndetit në Lombardi ka thënë në një deklaratë të botuar në fillim të kësaj jave, se punonjësit e shëndetit ndjehen të braktisur nga një sistem që tashmë i ka shfrytëzuar ata përtej kufijve të tyre.
Ai gjithashtu u tërhoq kundër faktit se personeli mjekësor nuk testohet sistematikisht për virusin, duke thënë: “Ajo që na bën të shqetësohemi akoma më shumë është fakti se kur bëhet fjalë për futbolli, nëse një lojtar teston pozitiv, ata testojnë të gjithë ekipin dhe stafin i tyre. Po për ne? “
Kërkesat për izolim për pacientët e infektuar po i shtyjnë edhe mjekët në pozitën e vështirë për të siguruar mbështetje emocionale për pacientët të cilëve nuk u lejohet të shohin familjen ose miqtë.
“Të shohësh një pacient me COVID-19 në sy dhe të përpiqesh të qetësosh frikën e tyre nga vdekja është tepër e vështirë”, thotë Luca.
Disa spitale kanë hapur zyra shtesë për të ofruar mbështetje psikologjike për mjekët dhe infermierët.
Në një intervistë të fundit për gazetën “Il Giornale”, Francesca Cortellaro, drejtuese e urgjencës së spitalit San Carlo Borromeo në Milano, tregoi historinë e një gruaje të moshuar, e cila dëshironte të shihte nipin e saj me çdo kusht.
“Unë mora telefonin dhe e telefonova. Ata thanë mirupafshimin dhe menjëherë pas kësaj, gruaja ndërroi jetë”, tha ajo. /Politico.Eu/
