Ndërsa shoqëria po kërkon të lërë pas COVID-19, idetë dhe burimet që na duhen për të përballuar jetën pas pandemisë dhe për të pasur sukses do të jenë shumë ndryshe në krahasim siç ishin në fillim, raporton BBC.
Ne ende nuk e dimë përgjigjen – dhe, në disa aspekte, nuk dimë as pyetjet e duhura që duhet të bëjmë.
Dalai Lama :Si mund t’ia dalë mbanë njerëzimi në këto kohë?
Do të shikojmë se si virusi do të vazhdojë të sprovojë forcën dhe marrëdhëniet tona mendore, të përkeqësojë pabarazitë ekzistuese në shoqëri, dhe do të kërkojë mënyra të reja që ne të marrim veten në vitin 2021.
Si qenie njerëzore, të gjithë kemi të njëjtat hidhërime, të njëjtat shpresa, të njëjtat potenciale. Pandemia COVID-19 na ka kujtuar se sa të ndërvarur jemi: ajo që i ndodh një personi së shpejti mund të prekë shumë të tjerë.
Prandaj, na takon të gjithëve që të përpiqemi të kultivojmë qetësinë shpirtërore dhe të mendojmë për atë që mund të bëjmë për të tjerët, përfshirë ato që nuk i shohim kurrë.
Është shumë e natyrshme të ndiejmë shqetësim dhe frikë në një kohë kur kaq shumë po vuajnë. Por vetëm duke ruajtur qetësinë mund të ndihmojmë të tjerët dhe, duke vepruar kështu, edhe të ndihmojmë veten.
Kriza aktuale globale e shëndetit na kujton gjithashtu se ajo që prek njerëzit duhet të adresohet nga të gjithë ne. Zgjidhja e kësaj, si dhe e shumë problemeve të tjera, veçanërisht në lidhje me mjedisin, varet nga bashkëpunimi ndërkombëtar. Në fund të fundit, nëse njerëzimi do të lulëzojë, duhet të kujtojmë se jemi një.
Lucia Fry: Çfarë do të ndodhë me barazinë në arsim?
Nuk është ekzagjerim të thuash se Covid-19 ka qenë një ngjarje sizmike për arsimin. Gjatë pandemisë, 192 qeveri mbyllën shkollat e tyre në një përpjekje për të ndaluar përhapjen e virusit. Deri në Prill, 1.5 miliardë nxënës ishin në shtëpi.
Për vajzat në vendet e varfra, mbyllja e shkollave mund të sinjalizojë përfundimin e karrierës së tyre shkollore. Gjatë krizës së Ebola, vajzat ishin më të ekspozuara ndaj shfrytëzimit seksual, shtatzënisë dhe martesës së hershme / të detyruar, si dhe punës së fëmijëve dhe një barrë më të madhe të punëve dhe kujdesit në shtëpi.
E gjithë kjo çoi në një rritje të braktisjes së shkollave në tre vendet më të prekura. Analiza e Malala Fund sugjeron që nëse modele të ngjashme përsëriten [me Covid], 20 milion vajza nuk do të kthehen më në shkollë, duke shtuar 129 milion ishin të privuara tashmë nga arsimi.
Mundësia që Covid-19 të përkeqësojë pabarazitë ekzistuese të arsimit është e zymtë, por nuk është e pashmangshme. Në të vërtetë, pandemia mund të jetë një moment kritik.
Qeveritë e kanë kuptuar që ekonomia dhe shoqëria varen nga arsimi.
Steven Taylor: Cilat efekte të shëndetit mendor mund të zgjasin edhe pas pandemisë?
Në kulmin e bllokimit në fillim të vitit 2020, vitrinat e dyqaneve ishin mbyllur, njerëzit ishin të uritur dhe rrugët ishin bosh. Shumë njerëz dyshuan se jeta do të kthehej në normalitet, dhe disa spekuluan për një botë të zymtë post-pandemike. Shumë pak besonin se jeta do të ishte e njëjtë.
Në gusht, Wuhan organizoi një festival masiv të muzikës në parkun ujor në të cilin mijëra njerëz u mblodhën në një aheng në pishinë të hapur. Nuk kishte maska mbrojtëse dhe sigurisht as distancim shoqëror. Ngjarje të ngjashme ka të ngjarë të ndodhin diku tjetër në botë kur të mbarojë pandemia. Shumica e njerëzve janë elastikë ndaj stresit.
Sidoqoftë, për një pakicë fatkeqe njerëzish, ndoshta 10 deri në 15%, jeta nuk do të kthehet në normalitet. Hulumtimet tregojnë se çrregullimi obsesiv-kompulsiv (OCD) lind nga një ndërveprim midis gjeneve dhe faktorëve të tjerë mjedisorë.
Era Dabla-Norris: Si do të eliminohen boshllëqet e pabarazisë në punë?
Politikat e distancimit shoqëror të zbatuara për të përmbajtur pandeminë Covid-19 kanë transformuar botën e punës. Konferencat me video dhe teknologjitë e tjera digjitale kanë mundësuar punën në distancë, një trend që me gjasë do të qëndrojë edhe kur të hiqen bllokimet. Kjo mund të ketë fleksibilitet më të madh në punë dhe të stimulojë adoptimin më të gjerë të praktikave të punës, duke rritur mirëqenien dhe produktivitetin e punëtorëve dhe duke ulur kostot e firmave.
Nevojiten politika urgjente për të kapërcyer ndarjet digjitale dhe për të shmangur ndarjet në shoqëri. Kjo do të kërkojë përshtatjen dhe reformimin e sistemeve të arsimit dhe trajnimit për një vend pune të mundësuar nga teknologjia dhe mbylljen e deficiteve të mbrojtjes sociale për punëtorët që nuk mund të punojnë nga shtëpia.
Sandro Galea: Si t’i adresojmë problemet sociale që kontribuuan gjatë Covid-19?
Pandemia COVID-19 ishte një dështim global. Shumë njerëz vdiqën për shkak të sistemeve tona të dobëta sociale dhe ekonomike.
Pra, çfarë do të thotë kjo për ne si rezultat i koronavirusit? Kjo do të thotë që ne duhet të hedhim një vështrim të gjatë dhe të vështirë në sistemet sociale dhe ekonomike që qëndrojnë në themel të mënyrës se si jetojmë dhe punojmë. Kjo do të thotë që ne duhet të pyesim pse ekzistojnë boshllëqe të thella të pasurive dhe të pyesin pse ne vazhdojmë të kemi një margjinalizim të ngulitur prej kohësh të grupeve racore dhe etnike të pakicave.
E rëndësishmja, këto janë probleme sociale, jo biologjike. Dhe problemet sociale janë më të vështira për tu trajtuar,transmeton abcnews.al
Man-yee Kan:Si i ka përkeqësuar pandemia ndarjen e punëve midis burrave dhe grave?
Unë kam drejtuar ekipin tim kërkimor për të hetuar ndikimet e masave të bllokimit në mirëqenien dhe kohën e përdorimit të grave dhe burrave në Mbretërinë e Bashkuar. Ne kemi zbuluar se hendeku gjinor në punën në shtëpi vazhdon, edhe pse të dy gratë dhe burrat janë marrë më shumë me punët e shtëpisë menjëherë pas bllokimit.
Sidoqoftë, gratë, veçanërisht nënat, kanë pësuar një rënie më dramatike të mirëqenies së tyre. Sepse gratë kanë pasur një ngarkesë më të rëndë sesa burrat edhe para bllokimit. Në të gjithë Amerikën e Veriut, Europë dhe vendet e Azisë Lindore, gratë bëjnë më shumë punë shtëpie të papaguara dhe kanë orare më të tejzgjatura pune(punë me pagesë dhe pa pagesë) sesa burrat. Këto janë shkaqet dhe pasojat e formave të tjera të pabarazive gjinore, siç janë pabarazitë në pagësë.
Megjithëse koha e punëve të shtëpisë u rrit menjëherë pas bllokimit si për burrat ashtu edhe për gratë.
Edhe pse njerëzit kaluan më shumë kohë në shtëpi gjatë bllokimit, kjo nuk ka gjasa të sjellë më shumë barazi gjinore në ndarjen e punëve në planin afatgjatë. Me fjalë të tjera, gratë do të bëjnë akoma më shumë punë shtëpie sesa burrat edhe kur të mbarojë pandemia.
Noreena Hertz: Si mund ta luftojmë vetminë e epokës Covid?
Edhe para se të përhapej Covid-19, 40% e punonjësve të zyrave globalisht ndiheshin të vetmuar. Në SHBA, pothuajse një në pesë të rritur thanë se nuk kishin një mik të vetëm në punë.
Pandemia rrezikon ta përkeqësojë këtë edhe më tepër. Euforia fillestare e punës në distancë tashmë është konsumuar: pothuajse gjysma e punëtorëve në Britani që punojnë aktualisht nga shtëpia ndihen të vetmuar.
Për hir të shëndetit tonë, pasurisë dhe gjithashtu demokracisë sonë, mirënia psikologjike e punëtorëve duhet të zë vendin e parë.
David Blustein : Cila është mënyra më e mirë për të mbrojtur punëtorët ?
Pandemia ka shkaktuar ankth dhe pasiguri. Të jesh në gjendje të punosh është thelbësore për shumë aspekte të jetës.
Unë besoj se kjo krizë po ekspozon ndikimin e mungesës së mbrojtjes dhe mbështetjes për njerëzit që punojnë, e cila tani është mese e dukshme. Për shkak të rrjetës poroze të sigurisë që ka lejuar kaq shumë njerëz në të gjithë globin të vuajnë mungesën e ushqimit, strehimit dhe pasigurisë shëndetësore.
Pritja ime shpresëdhënëse është që pandemia do të inkurajojë një vlerësim serioz se si ka evoluar puna si institucion social, psikologjik dhe ekonomik. Në themel të këtij transformimi është nevoja për ndryshime sistematike.
Për të arritur këtë qëllim, udhëheqësit dhe qytetarët do të duhet të bëjnë ndryshime thelbësore në mënyrën se si funksionojnë organizatat dhe si mbrohen punëtorët.
Heather Boushey: Si do të vazhdojnë të jenë të lidhura pabarazia dhe ekonomia?
Ndikimi i pandemisë së koronavirusit dhe recesionit kuptohet më së miri në kontekstin e asaj që i ka ndodhur ekonomisë amerikane gjatë 40 viteve të fundit. Katër dekadat e fundit shënuan një periudhë të rritjes së pabarazisë dhe rritjes së ngadaltë që e dëmtuan ekonominë,punëtorët dhe familjet më të prekura nga goditjet ekonomike.
Tani pandemia ka zbuluar atë që tashmë dinim: pabarazinë ekonomike.
Hulumtimi i fundit tregon mënyrat e shumta të pabarazisë.
Politikëbërësit duhet të jenë shumë të përqendruar në uljen e pabarazisë ekonomike. Ne duhet të kufizojmë pabarazinë. Dhe ne duhet të sigurohemi që ashtu siç veprojmë, të adresojmë pabarazitë në të gjithë shoqërinë tonë, përfshirë nga racizmi gjinor dhe strukturor.
Tani është koha që ne të veprojmë kolektivisht për të krijuar një ekonomi të karakterizuar nga një rritje e fortë, e qëndrueshme dhe e ndarë gjerësisht, një ekonomi që mat suksesin e saj nga shkalla në të cilën individët dhe familjet kanë një shans për një jetë më të begatë. (Sonila Backa, abcnews)
