BE ka vendosur të reduktojë emetimet e dioksidit të karbonit me 55% deri në vitin 2030 krahasuar me nivelet e vitit 1990 dhe të jetë neutrale deri në vitin 2050. Kështu, të paktën në teori. Ajo është në ballë të luftës globale kundër ndryshimeve klimatike dhe ngrohjes globale.
Kalimi në “epokën e gjelbër”, me fjalë të tjera, po rezulton të jetë shumë më i komplikuar dhe më i vështirë nga sa prisnin apo shpresonin shumë. Arsyet janë të shumta: protestat e ekonomive, dobësitë dhe pabarazitë e fshehura në sistemin e ndotjes dhe natyrisht format kalimtare të energjisë që do të përdoren deri në qëllimin përfundimtar.
Prej kohësh është e qartë se Evropa është ndarë në tre kampe për këtë çështje: Nga njëra anë, avokatët e energjisë atomike të udhëhequr nga Franca, siç dëshmohet nga deklaratat e fundit të Emanuel Macron për zhvillimin e reaktorëve të gjeneratës së re.
Nga ana tjetër, për kundërshtarët e saj, të cilët janë gjithashtu mbështetës të gazit, të udhëhequr nga Gjermania, e cila mbylli tre nga gjashtë reaktorët e saj të fundit më 1 janar (pjesa tjetër do të mbyllet deri në fund të vitit), ndërsa mbështet me fanatizëm “Nord Stream 2”. Dhe së fundi, për ata shumë pak që i kundërshtojnë të dyja, ku Spanja po përpiqet të luajë një rol udhëheqës, shkruan “Tanea”
Detyrë e vështirë
Prandaj, Komisioni ka pasur një detyrë jashtëzakonisht të vështirë që në fillim në përpjekjen për të pajtuar interesat konfliktuale dhe konkurruese. Më në fund, në propozimin që paraqiti pak orë para skadimit të vitit 2021, ai dëshmoi se kishte zgjedhur rrugën e lehtë dhe të sigurt: të plotësonte kërkesat si të francezëve, ashtu edhe të gjermanëve, duke e konsideruar atë – mjaft të drejtë, duke gjykuar nga korrelacionet brenda BE-së dhe procesit të vendimmarrjes.
Hapat e ardhshëm
– Deri më 12 janar, Shtetet Anëtare, nëpërmjet qeverive dhe ekspertëve të tyre, ftohen të paraqesin propozimet e tyre për ndryshime, përmirësime ose refuzime.
– Komisioni do t’i vlerësojë më pas këto propozime dhe do t’ia dorëzojë publikisht organeve kompetente draftin përfundimtar brenda muajit janar.
-Këshilli Evropian dhe Parlamenti Evropian kanë në dispozicion 4 muaj – periudhë e cila mund të zgjatet edhe për dy muaj – për ta miratuar ose refuzuar.
– Refuzimi i planit nga Këshilli kërkon shumicë, pra një votë negative të të paktën 20 shteteve anëtare, që përfaqësojnë mbi 65% të popullsisë totale të BE-së.
Në Parlamentin Evropian, kërkohet një shumicë e thjeshtë prej 353 anëtarësh për refuzim (ose respektivisht miratim).
