Presidenti rus Vladimir Putin e sheh NATO-n si një kërcënim të madh për zgjerimin e Rusisë dhe ka llogaritur që depërtimi dhe dezinformimi janë një mjet më i lirë dhe më efektiv për të minuar unitetin perëndimor sesa një konfrontim ushtarak që do të ekspozonte dobësitë e Rusisë – arsyeton kështu analisti Janusz Bugajski.
“Kremlini ka kërcënuar shumë vende evropiane për anëtarësimin e tyre në NATO, nga frika se kjo do të forcojë praninë ushtarake dhe politike të Amerikës në mbrojtje të Evropës. Megjithëse pengimi i anëtarësimit ka dështuar kryesisht, Moska gjithashtu ka zhvilluar një strategji paralele për të neutralizuar qeveritë kur ato të hyjnë në NATO”, shkruan Bugajski në një tekst të postuar në faqen e internetit të CEPA-s (Qendra Amerikane për Analizën e Politikave Evropiane).
Sipas tij, Moska përdor një arsenal të gjerë teknikash të çrregullimit të dyfishtë dhe operacioneve për të ndikuar në politikat e udhëheqësve kombëtarë.
Mali i Zi dhe Maqedonia Veriore ikën
“Ekzistojnë tre kategori të shteteve të NATO-s për zyrtarët rusë: të cenueshëm, të shfrytëzueshëm dhe elastikë. Vendet e rrezikuara janë vende të vogla që kufizojnë Rusinë ose anëtarë të rinj më të prekshëm ndaj presioneve të jashtme. Tre Republika Balltike, Estonia, Letonia dhe Lituania, janë më të ekspozuar sesa anëtarët e tjerë të NATO-s, dhe Kremlini kombinon ofensivat e dezinformatave dhe kërcënimet e drejtpërdrejta në përpjekje për të minuar qeveritë e tyre dhe për të kufizuar angazhimin e tyre me SHBA dhe aleatët e tjerë”, thotë Bugajski.
Ai shton se anëtarët e NATO-s në Ballkanin Perëndimor janë gjithashtu të prekshëm ndaj presionit nga Moska.
Duke mos arritur të parandalojë hyrjen e Malit të Zi në NATO me përdorimin e nacionalistëve serbë për të rrëzuar qeverinë në tetor 2016, Moska vazhdon të mbështesë opozitën anti-NATO dhe të pengojë përparimin e vendit drejt anëtarësimit në BE.
Kremlini gjithashtu nuk ka arritur të parandalojë hyrjen e Maqedonisë së Veriut në NATO, por vazhdon të forcojë tensionet ndëretnike dhe të inkurajojë ekstremistët nacionalistë, tha Bugajski.
Sipas tij, vendet shfrytëzuese janë kryesisht vende të Evropës Perëndimore, te të cilat mund të depërtohet nga lidhjet e biznesit, fushatat mediatike apo korrupsioni politik, siç janë Gjermania, Franca dhe Italia, ku ish-kancelari Gerhard Schroeder, Marine Le Pen apo dhe ish-zv/kryeministri Matteo Salvini, thuhet se rekrutohen ose mashtrohen për t’i shërbyer interesave të Kremlinit.
“Moska ka depërtuar thellë në elitat politike dhe shoqatat e biznesit në disa vende të Evropës perëndimore. Moska gjithashtu promovon grupe të ekstremit të djathtë dhe populistë për të dobësuar konsensusin kombëtar. Këta minojnë institucionet perëndimore dhe minojnë mbështetjen për NATO-n dhe SHBA”, gjykon Bugajski.
Ai shprehet se disa anëtarë të rinj të NATO-s në Evropën Qendrore gjithashtu kanë dëshmuar të jenë të shfrytëzueshme.
Hungaria, Republika Çeke, Sllovakia dhe Bullgaria po ofrojnë marrëveshje të favorshme energjetike që do t’i pengonin ata të vendosnin sanksione ndaj Rusisë për ndërhyrjen në Ukrainë dhe të lobojnë për “normalizimin” e marrëdhënieve ekonomike.
Polonia dhe Rumania si shembuj
Kroacia tani synon të parandalojë çdo projekt energjetik përmes Detit Adriatik dhe Evropës Qendrore, i cili do të vinte në dyshim ambiciet monopoliste të Rusisë në furnizimin rajonal të gazit.
Kategoria e tretë e vendeve janë ata që rezistojnë, të cilat e kanë dëshmuar veten si rezistuese ndaj manipulimeve ruse, thotë analisti amerikan dhe veçon Poloninë dhe Rumaninë si dy shembuj kyç ku politikanët në të gjithë spektrin politik nuk kanë iluzione për neo-imperializmin e Moskës dhe ku shoqëritë janë kryesisht imune ndaj keqinformimi i shtetit rus.
Ata e vlerësojnë NATO-n si një strukturë thelbësore të sigurisë, e cila garanton pavarësinë e tyre.
Me sukses të kufizuar, Moska është përpjekur të izolojë të dy vendet ndërkombëtarisht, duke i portretizuar ato si anti-ruse. (tesheshi)
