Imelda Zeqiri është një poete e re. Ka lindur në Tiranë por është rritur dhe shkolluar në Firencë të Italisë. 35-vjeçarja nuk ka aktivitet në kryeqendrën shqiptare por thotë se kuriozitetin dhe pasionin e ka nga kombi i vet. Në këtë intervistë për “Shekulli Online” Imelda na flet për dy romanet e saj dhe projektin për ti sjell në shqip, së shpejti. Ajo ka botuar dy romane, “Veshja e Kuqe” që trajton marrëdheniet midis partnerëve dhe midis prindërve dhe fëmijëve, fenomeni i quajtur Ghosting, braktisja, vdekja, homoseksualiteti, migrimi, dhuna fizike. Botimi i dytë “Lulediellet e Lindjes” sërish ka në qendër marrëdhëniet midis partnerëve, ndryshimet kulturore dhe shpirtërore midis dy protagonistëve, reflektimet filozofike mbi jetën pas vdekjes, depresioni tek gratë pas lindjes, dhuna psikologjike, brezat në krahasim.
Intervista e plotë:
-Imelda, ju jeni një poete e re, në kuptimin që në dy vitet e fundit ke nisur të shkruash dhe të botosh për lexuesin italian. Çfarë të shtynë drejt të shkruarit, është formimi arsimor, mënyra si e sheh gjërat apo?…
Në të vërtetë, unë kam lindur si poeteshë në moshën 15-vjeçare dhe kam vazhduar interesat letrare duke studiuar në shkollën e mesme gjuhësore dhe më pas duke u diplomuar në gjuhë të huaj me një master në gjuhët dhe letërsitë evropiane dhe amerikane. Kam redaktuar disa libra për arsye pune dhe kam shkruar artikuj për revista kulturore. Trajnimi humanist më ka dhënë privilegjin e thellimit të të ashtuquajturës “njohuri të njeriut perëndimor” me një fokus në gjuhët dhe letërsinë e pjesës së globit në të cilën jetojmë pa lënë pas dore aspektet shpirtërore dhe të sjelljes. Gjatë këtyre viteve formuese, thelbësore në ndërtimin e mendimit tim, unë isha në gjendje të identifikoja një seri analitike dhe kritike, që më lejuan të bëja një hetim të plotë të çdo artisti me të cilin kam rënë në kontakt, duke lexuar ose admiruar veprat e krijuara. Këto vepra janë padyshim të rëndësishme për kursin tim të studimit dhe për librat që kam botuar.
– Ke botuar dy romane, “Veshja e Kuqe” (2019) dhe “Lulediellit e Lindjes (2020). Kujt i drejtohen këto romane, kush janë blerësit e tu? Dhe çfarë synon ti tu përcjellësh atyre që e kanë në dorë librin tënd?
Të dy romanet analizojnë marrëdhëniet midis partnerëve dhe midis prindërve dhe fëmijëve. Ekzistojnë tema me vlera të forta shoqërore si dinamika familjare, fenomeni i dhunës fizike dhe psikologjike, ndryshimet kulturore dhe shpirtërore midis Perëndimit dhe Lindjes, homofobia, racizmi… Këto janë libra që synojnë një audiencë të rritur në gjendje të analizojnë temat e ndryshme të përmendura së bashku me protagonisten. Ata nuk janë thjesht dy romane dashurie por dy histori për burrat dhe gratë e kohës sonë. Ne kemi ndryshuar shumë në dekadat e fundit dhe librat i bashkojnë këto kontekste: bota mashkullore dhe femërore.
-Ti jeton në Itali, je arsimuar atje dhe normalisht ke një formim kulturor të atij vendi. Po shqiptarët mund të gjejnë copëza të realitetit të tyre në romanet e tua?
Të dy romanet janë vendosur kryesisht në Firence, qyteti ku unë jetoj dhe të cilin e njoh më mirë se çdo tjetër. Firence njihet në të gjithë botën si djepi i Rilindjes, një hapësirë fizike ku ndodhi rinovimi kulturor, jo vetëm artistikisht, por gjithashtu dhe mbi të gjitha sipas perceptimit të njeriut dhe botës. Firence, megjithatë, nuk është qyteti i vetëm dhe edhe nëse Shqipëria nuk përmendet, në romanin e parë gjejmë referenca të rëndësishme për kombin tonë që flet për migrimet dhe sesi perceptohen të huajt sot. Tema e të huajit është shumë e pranishme, mbase sepse shpesh jam ndjerë ndryshe në një vend që nuk më ka lindur, por që më ka rritur.
-Është në planin tënd që romanet të përkthehen në shqip për lexuesit shqiptarë? Dhe kur do të ndodh kjo?
Në këta muajt e parë të vitit në të vërtetë po punoj për përkthimin e dy teksteve në shqip. Besoj se këtë privilegj ia kam borxh kombit tim që më dha kuriozitetin dhe pasionin për të studiuar. Prandaj Shqipëria do të jetë shteti i parë që do të shohë librat e mi të përkthyer në shqip dhe kjo do të ndodhë gjatë disa muajve të ardhshëm.
