Papa Françesku e ka forcuar thirrjen e tij për dënimin e agresionit rus kundër Ukrainës dhe e ka bërë më të qartë qëndrimin e Vatikanit, thotë një nga njerëzit më të afërt të tij.
“Gjatë ditëve të fundit, Papa ka forcuar dënimin e agresionit rus kundër Ukrainës. Në këtë mënyrë ai e bëri më të qartë qëndrimin e Vatikanit” .
Ndërkohë u diskutua edhe një ofertë për ndërmjetësim (me palën ortodokse në Rusi), por Vatikani mund ta lehtësojë një negociatë të tillë vetëm nëse ekziston vullneti për ta hapur atë realisht.
Dhe në fund, Selia e Shenjtë vendosi të shmangë atë që nga selia citohet si ‘përqafim instrumental’ i së djathtës së krishterë të rreshtuar në një mënyrë pak a shumë të fshehur me Vladimir Putinin.
Analiza vjen nga një prej njerëzve më të afërt të Papa Franceskos. Dhe ai tregon se si në katër javë konflikti, pozicioni i Vatikanit është kthyer drejt një gjykimi më të ashpër për luftën e vendosur në mënyrë të njëanshme nga Moska: megjithëse vullneti për të ndërmjetësuar mbetet.
Shenja e parë se diçka po ndryshonte erdhi më 18 mars kur kardinali Pietro Parolin, “kryeministër” i Selisë së Shenjtë, duke folur në emër të së drejtës për të mbrojtur jetën, popullin dhe vendin e dikujt, në mënyrë indirekte, dukej se përmes qëndrimit të tij po justifikonte furnizimet ushtarake që merr qeveria e Ukrainës.
Vendimi gjeti rezistencë të fortë në radhët e pacifizmit fetar, të përforcuar nga shtypi katolik: deri në atë pikë sa të përvijonte në Itali një konvergjencë e paprecedentë e Matteo Salvinit me Franceskon, i vlerësuar nga lideri i Ligës së Veriut për thirrjet e tij për paqe.
Pas telefonatës së djeshme nga Papa Françesku me presidentin ukrainas Volodymyr Zelensky, Salvini, i akuzuar nga kundërshtarët e tij për paqartësi ndaj Putinit, duartrokiti sërish Papën.
Më 18 shkurt, katër ditë para sulmit rus, njeriu i Kremlinit në Selinë e Shenjtë, ambasadori Aleksandr Avdeev, njoftoi në Genova, gjatë një seminari italo-rus, një takim midis Papa Françeskut dhe patriarkut ortodoks të Moskës, Kirill, “krahu fetar” i Putinizmit. Në prag të pushtimit dukej e konfirmuar si takim. “Në qershor ose korrik,” tha Avdeev: i dyti pas atij historik të 2016 në Kubë. Por tani parashikimi është se do të shtyhet me muaj.
Tërheqja e dialogut ka shkaktuar një nga makthet e Papës: se konflikti midis Rusisë dhe Ukrainës do të transferohet në një nivel fetar; jo vetëm mes katolikëve dhe ortodoksëve, por edhe brenda vetë komuniteteve fetare.
Ortodoksët ukrainas dhe rus janë të ndarë mes tyre. Udhëheqësi i greko-katolikëve ukrainas, imzot Sviatoslav Shevchuk, i kërkoi menjëherë popullit të “mbronte atdheun e tij” kundër pushtuesve rusë.
Javët e fundit, Françesku nuk e ka përmendur kurrë Putinin. Ai mohoi se mund të kishte një “luftë të drejtë”. Por referencat gjithnjë e më këmbëngulëse për “agresionin e dhunshëm kundër Ukrainës, një masakër e pakuptimtë ku kërditë dhe mizoritë përsëriten çdo ditë”, ngjallin përgjegjësi të theksuara në mënyrë të qartë.
Nga ana tjetër, më 10 mars, presidenti i konferencave të peshkopëve evropianë, kardinali luksemburgas Jean-Claude Hollerich, i kishte shkruar gjithashtu një letër të hapur Kirillit për të ndaluar Putinin: një mesazh që dukej se i drejtohej edhe Romës. Ishin këto presione koncentrike, së bashku me lajmet dhe imazhet e bombardimeve të civilëve, që nxitën fjalët më të qarta kundër luftës së Putinit.
Tani për tani, me të drejtë mbizotëron aspekti humanitar. Kisha Katolike këmbëngul për të mirëpritur refugjatët ukrainas.
Por në sfond është tema se si do të ridizajnohen marrëdhëniet midis Selisë së Shenjtë dhe Rusisë, aleat i Papës në mbrojtjen e pakicave të krishtera në Siri dhe Lindjen e Mesme; dhe si konflikti do të ndryshojë skemën Bergogliane të barazisë nga çdo bllok apo aleancë ndërkombëtare.
Në Luftën e re të Ftohtë që po merr formë pas këtyre javëve të përgjakshme, roli i Selisë së Shenjtë mund të jetë më i çmuar, por më i ndërlikuar./ SI
