“Inkursioni i Ukrainës në territorin rus në rajonin e Kurskut e befasoi Moskën, por i befasoi mbështetësit perëndimorë të Kievit, madje edhe në Uashington”, thotë Michael Clarke, profesor vizitor i studimeve të mbrojtjes në King’s College, në një artikull në Sunday Times.
Kur filloi pushtimi, të martën e kaluar, dukej si një shfaqje tjetër e zhurmshme e grushteve nga disa milici ruse anti-qeveritare. Deri të enjten ishte tashmë e qartë se Kievi po përpiqej të niste një kundërofensivë strategjike.
Gjurma personale e Presidentit Zelensky është e dukshme. Ka qenë një sekret i hapur për disa muajt e fundit në Kiev se presidenti i ka shtyrë komandantët ushtarakë të nisin një ofensivë verore.
Duke pasur parasysh problemet e Ukrainës si në personel ashtu edhe në burime, komandantët hezituan. Por Zelensky është i “etur” të ndryshojë narrativën se Ukraina po humbet luftën. Sukseset në Detin e Zi dhe Krime nuk po shpërqendrojnë pasi ushtria tërhiqet gjithnjë e më shumë nga territori në Ukrainën lindore.
Zgjedhja strategjike ushtarake e Zelenskit është kështu e guximshme dhe e rrezikshme. E guximshme, sepse Moska nuk është pushtuar në tokën e saj që nga viti 1941. Pamjet nga Kursku po tronditin publikun rus dhe Kremlini po përpiqet të menaxhojë rezultatet. Në të njëjtën kohë, ukrainasit po sfidojnë gjithashtu liderët perëndimorë duke përdorur materiale të NATO-s brenda Rusisë. Po të kërkonin leje, nuk do ta merrnin, ndaj ata nuk pyetën.
Zgjedhja e Zelenskit është gjithashtu e rrezikshme, sepse Moska do të përdorë të gjitha mjetet për të zmbrapsur këtë infiltrim. Qëllimi i tij është edhe politik (për t’i treguar Moskës dhe pjesës tjetër të botës se Rusia nuk është e paprekshme) dhe ushtarake (për të shpërqendruar forcat ruse nga frontet e tjera). Qëllimi i tij përfundimtar është kapja e centralit bërthamor, si hakmarrje për pushtimin katastrofik të uzinës së Zaporizhias nga rusët në vitin 2022. Por të gjitha këto synime do të varen nga sa kohë mund të qëndrojnë ukrainasit në enklavën e Kurskut.
Indikacionet tregojnë se Kievi e merr çështjen seriozisht. Ky nuk është një pushtim që synon të përfundojë në 72 orë. Numri i burrave të përfshirë në operacion vlerësohet nga 6,000 deri në 10,000. Ai u parapri nga një sulm elektronik spektakolar që “verboi” sistemet ruse të mbrojtjes kufitare dhe neutralizoi fuqinë e dronëve.
Ushtria ukrainase synon të qëndrojë në enklavë, ndoshta edhe të përforcohet. Forca e rusëve në kufirin verior vlerësohet në 50,000 burra, por shumica janë në Belgorod për të qenë të gatshëm të ndihmojnë në sulmin rus në Bovchansk. Kievi është i gatshëm të sakrifikojë ushtarë dhe pajisje, gjë që kritikëve të Zelenskit nuk u pëlqen.
Ndryshe nga zbarkimi amerikan në Idson në vitin 1950 gjatë Luftës Koreane, kundërofensiva e Kurskut mund të ketë vetëm rezultate të kufizuara, dhe sigurisht nuk mund të përcaktojë rezultatin e luftës. Suksesi i saj ushtarak do të gjykohet nga kostoja që Moska do të paguajë për të rifituar territoret e saj të humbura. Suksesi i saj politik do të gjykohet nëse ngre dyshime të vërteta në rrethin e Putinit për koston njerëzore të luftës.
Udhëheqësit politikë, shpesh pa përvojë ushtarake, detyrohen të marrin vendime të mëdha strategjike dhe komandantët ushtarakë bëjnë çmos për t’i zbatuar ato. Kur Zelensky u shfaq në një rrugë të Kievit disa orë pas pushtimit rus dhe deklaroi se nuk do të largohej nga vendi dhe se Ukraina do të rezistonte, ai mori vendimin më të madh strategjik të jetës së tij. Javën e kaluar ai mori vendimin e dytë më të madh dhe ndoshta më të rrezikshmin./vizionplus.tv
