Gjermania ka qenë për shumë kohë motori ekonomik i Europës, duke orientuar rajonin si të dalë nga çdo krizë. Por ai po fiket dhe po kërcënon të gjithë kontinentin.
Dekadat me politika të dobëta të energjisë, zbehja e përdorimit të makinave me djegie dhe një tranzicion i ngadaltë drejt teknologjive të reja, po kërcënojnë të ardhmen e vendit. Por ndryshe nga 1990-a, klasës politike i mungon lidershipi për të drejtuar çështje strukturore duke konsumuar zemrën e shtetit.
“Ne jemi naivë si shoqëri, sepse gjithçka duket në rregull,” tha për Bloomberg Martin Brudermüller, shefi ekzekutiv i BASF SE. “Ne kemi probleme të grumbulluara në Gjermani. Ne kemi një periudhë ndryshimi përpara; Nuk e di nëse të gjithë e kuptojnë këtë apo jo.”
Ndërsa Berlini ka treguar një aftësi për të kapërcyer krizat në të kaluarën, pyetja tani është nëse ajo mund të ndjekë një strategji të qëndrueshme. Mundësia duket e pakët. Ndërsa rreziku i mungesës së energjisë po afrohej, koalicioni tentativ i kancelarit Olaf Scholz u shndërrua në grindje të vogla mbi gjithçka, nga borxhi dhe shpenzimet te pompat e nxehtësisë dhe kufijtë e shpejtësisë.
Por shenjat paralajmëruese po bëhen gjithnjë e më të vështira për t’u injoruar. Pavarësisht se Scholz i tha Bloomberg në janar se Gjermania do të shpëtonte nga shtrydhja e energjisë ruse këtë vit pa recesion, të dhënat e publikuara të enjten treguan se ekonomia në fakt është tkurrur që nga tetori dhe vetëm në dy nga pesë tremujorët e fundit.
Ekonomistët presin që rritja gjermane të mbetet më e vogël se pjesa tjetër e rajonit për vitet në vijim, dhe Fondi Monetar Ndërkombëtar parashikon se Gjermania do të jetë ekonomia me performancën më të keqe të G-7 këtë vit. Sidoqoftë, Scholz përsëri tregoi entuziazëm.
“Perspektivat për ekonominë gjermane janë shumë të mira,” u tha ai gazetarëve në Berlin pas të dhënave më të fundit ekonomike. Duke zhbllokuar forcat e tregut dhe duke reduktuar burokracinë, “ne po adresojmë sfidat me të cilat përballemi”.
Gjermania e gjen veten të papërshtatshme për të plotësuar vazhdimisht nevojat energjetike të bazës së saj industriale; shumë e varur nga inxhinieria e shkollës së vjetër; dhe mungesa e shkathtësisë politike dhe komerciale për t’iu drejtuar sektorëve me rritje të shpejtë. Një sërë sfidash strukturore tregojnë për një zgjim të ftohtë për një fuqi europiane që është mësuar me pasurinë e pafundme.
Për kredinë e saj, gjigantët industrialë si Volkswagen AG, Siemens AG dhe Bayer AG janë të rrethuar nga mijëra kompani më të vogla Mittelstand dhe zakonet konservatore të shpenzimeve të vendit e bëjnë atë një forcë më të fortë se kolegët e tij për të mbështetur ndryshime të mëtejshme. vendosur në nivel financiar. Por ka pak kohë për të humbur.
Çështja më urgjente për Gjermaninë është rikthimi i tranzicionit të saj energjetik në rrugën e duhur. Energjia elektrike e lirë është një parakusht i rëndësishëm për konkurrencën industriale, dhe madje edhe para përfundimit të furnizimeve me gaz rus, Gjermania kishte kostot më të larta të energjisë elektrike në Evropë. Dështimi për të stabilizuar situatën mund të kthehet në një rrëmujë të prodhuesve që lëvizin diku tjetër.
Berlini po i përgjigjet shqetësimeve duke kërkuar një kufi në çmimet e energjisë elektrike për disa industri me intensitet energjie si kimikatet deri në vitin 2030 – një plan që mund t’i kushtojë taksapaguesve deri në 30 miliardë euro (32 miliardë dollarë). Por kjo do të ishte një zgjidhje e përkohshme dhe pasqyron situatën e dëshpëruar të Gjermanisë për sa i përket furnizimeve.
Pas mbylljes së reaktorëve të tij të fundit bërthamorë këtë pranverë dhe largimit të qymyrit deri në vitin 2030, vendi instaloi gati 10 gigavat kapacitet energji ere dhe diellore vitin e kaluar.
Administrata e Scholz synon të shtojë rreth 625 milionë panele diellore dhe 19.000 turbina me erë deri në vitin 2030, por premtimet për të përshpejtuar shpërndarjen nga vite në muaj ende nuk janë realizuar. Ndërkohë, kërkesa pritet të rritet për shkak të elektrifikimit të gjithçkaje, nga ngrohja dhe transporti deri te çeliku dhe industria e rëndë.
“Ne duhet të mendojmë se cilat lloje industrish mund të merren me çmimin më të lartë të energjisë dhe cilat jo, dhe më pas të fokusohemi në të ardhmen,” tha Roland Busch, shefi ekzekutiv i Siemens, në një intervistë për Bloomberg TV.
