Albin Kurti nuk i ka problem numrat për krijimin e qeverisë. Lëvizja Vetëvendosje i ka fituar bindshëm zgjedhjet e parakohshme parlamentare. Sipas llogaritjeve të deritashme, kjo parti i ka fituar 56 ulëse në Kuvendin e Kosovës. Ndërsa po pretendojnë që me numërimin e votave të diasporës dhe të atyre me kusht të rrisin këtë numër. Por ky subjekt politik ka nisur negociatat edhe me deputetë nga komunitetet për ti bërë pjesë të grupit të tyre.

Deri më tani është konfirmuar vetëm Elbert Krasniqi, kryetar i partisë egjiptiane, IRDK. E Danush Ademi nga radhët e komunitetit rom i ka kërkuar Kurtit ndërtimin e njëqind shtëpive në këmbim të votës për krijimin e qeverisë.

Ndërsa brenda partisë po vazhdon diskutimi për ndarjen e ministrive. Në ekzekutiv do të jetë edhe Lista e Vjosa Osmanit, meqë Vetëvendosje pati lidhur bashkëpunim  me këtë iniciative e kanë garuar bashkë në një listë.

Në Vetëvendosje i kanë thënë shkurt televizionit që kjo çështje nuk është diskutuar ende brenda organeve të partisë. Edhe pse ende nuk ka asgjë zyrtare, ndër emrat që priten të jenë pjesë e Qeverisë është ai i Besnik Bislmit, Albulena Haxhiut,  Arben Vitisë, e Rozeta Hajdarit.

Të pa konfirmuar po ashtu janë informacionet që nga Lista e Vjosa Osmanit ministre e punëve të jashtme pritet të jetë Donika Gërvalla. Në listën e Vjosa Osmanit thonë që ende s’kanë diskutuar për këtë temë.

Haxhi Avdyli që ka garuar në listën e Vetëvendosjes e ka marrë vota të mjaftueshme për të qenë deputet thotë që ende nuk kanë biseduar për ministri. Por a do pranojë ai të jetë në krye të ndonjë ministrie?

Kurse në Kuvendin e Kosovës si kryetar i këtij institucioni pritet të kthehet Glauk Konjufca.

Megjithatë këto informacione mbetet vetëm si opsionale deri më tani. Ndërkohë Mimoza Kusari, ndër figurat kryesore të listës së LVV-së, nuk do të jetë pjesë e Qeverisë së Kurtit./  Gazeta Ekspres

Biologët thonë se zbulimi aksidental i jetës detare në një shkëmb nën akullin Antarktik vë në pikëpyetje kuptimin tonë se si organizmat mund të jetojnë në mjedise larg rrezeve të diellit, shkruan New Scientist.

Një ekip shkencëtarësh shpuan një shtresë akulli Filchner-Ronne të trashë 900 metra dhe ulën kamerën në një vrimë në kërkim të baltës në shtratin e detit. Për habinë e tyre, kamera zbuloi një shkëmb të rrethuar nga gjallesa të panjohura.

Nën mbulesën e akullit

Videot duket se tregojnë 16 sfungjer, si dhe 22 specie të paidentifikuara që mund të përfshijnë artropodë. Kjo është hera e parë që një formë e tillë jetese është gjetur nën shtresën e akullit të Antarktikut.

“Ka një larmi arsyesh pse këto krijesa nuk duhet të jenë atje”, thotë Huw Griffiths i British Antarctic Survey, i cili analizoi pamjet. Ai beson se speciet, të cilat ndoshta ushqehen nga filtrimi, mbijetojnë me lëndë ushqyese në ujë prej -2 ° C.

Misteri është se ato janë jashtëzakonisht larg burimeve të dukshme të lëndëve ushqyese, duke pasur parasysh që guri ndodhet 260 kilometra larg ujit të hapur në akullën Filchner-Ronne, ku organizmat fotosintetikë mund të mbijetojnë.

“Për më tepër, ushqimi me sfungjer ndoshta udhëton nga një distancë edhe më e madhe”, thotë Griffiths. Duke pasur parasysh ato që dimë për rrymat oqeanike në zonë, burimi më i afërt i dritës së diellit duket të jetë 600 km larg.

Ende nuk është e qartë nëse speciet e gjetura në shkëmb janë të reja për shkencën, sa janë jetëgjatë ato – disa sfungjer qelqi në Antarktik janë të vjetër dhjetëra mijëra vjet – apo sa shpesh ushqehen: një herë në vit, një herë në dekadë ose edhe një shekull. Por ka shenja që jeta në këtë shkëmb nuk është e njëhershme: një sfungjer u regjistrua gjithashtu në një shkëmb tjetër afër.

“Gjithçka është më komplekse nga sa kemi menduar”

Rëndësia e këtij zbulimi qëndron në faktin se sugjeron që jeta në mjediset më të vështira të Antarktidës është më e adaptueshme dhe më me biodiversitet sesa mendohej më parë.

“Ne zbuluam se kjo nuk është një varrezë ku ruhen vetëm disa gjëra, por është më komplekse nga sa menduam”, thotë Griffiths. Ndërsa blloqet akullit shkrihen në një botë që ngroh, specie si ato që gjenden në shkëmb mund të rezultojnë të paafta për t’u përshtatur me ndryshimet e shpejta.

Duke mësuar më shumë rreth mënyrës se si organizmat janë përshtatur në shtëpinë e tyre të akullt larg ushqimit, mund të japë përgjigje në pyetjet se si evoluoi jeta gjatë epokave të akullit gjatë qindra miliona viteve.

Griffiths tani dëshiron t’i studiojë këto kafshë me më shumë kujdes. Por nuk do të jetë e lehtë në një vend kaq të largët dhe të ashpër: automjetet e vogla me telekomandë (ROV) të ulura në një pus akulli janë një mundësi që mund të japë përgjigje.

Të nderuar përfaqësues të mediumeve, ju falënderoj që jeni këtu me ne për të përçuar këtë mesazh të Bashkësisë Fetare Islame për të gjithë qytetarët dhe besimtarët e Maqedonisë së Veriut.
Më datë 16 shkurt 2021, Rijaseti i Bashkësisë Fetare Islame të RMV në mbledhjen e rregullt me në krye Reis Ulemanë e BFI-së Hfz. Shaqir ef. Fetain, shqyrtoi zhvillimet e fundit, gjegjësisht regjistrimin e të ashtuquajturës Bashkësia Islame Selefiste Dar el Hadith dhe solli këto vendime:

1. Me indinjatë të thellë reagojmë kundër Gjykatës Themelore Shkupi 2 – Shkup, e cila ka regjistruar këtë gjoja bashkësi fetare, vendim që mban vulën e gjykatëses Suzana Donçevska. Ky akt është i turpshëm dhe shumë i dëmshëm për unitetin e muslimanëve të Maqedonisë së Veriut dhe si i tillë është tentim për paralelizëm institucionit kushtetutar të Bashkësisë Fetare Islame;

2. Aktin e gjykatëses Donçevska e llogarisim tendencioz dhe me këtë akt, ajo ka shkelur jo vetëm ligjin për pozitën juridike të kishës, bashkësive fetare dhe grupeve religjioze, por ka shkelur edhe praktikën juridike që për çdo themelim të bashkësive fetare mendim duhet të japin 5 bashkësitë kushtetutare të MV. Ligji nuk lejon regjistrimin e dy bashkësive fetare që mbajnë të njëjtin emër, kanë të njëjtat burime e mësime dhe kryejnë të njëjtat praktika fetare;

3. Bashkësia Fetare Islame prej momentit të parë i ka ndërmarrë të gjitha masat e nevojshme dhe duke e gjykuar ashpër këtë vendim njoftoi të gjitha instancat shtetërore duke filluar nga Presidenti i Shtetit, Kryetari i Kuvendit, Kryeministri si dhe faktorin ndërkombëtar në vend;

4. Apelojmë te të gjithë besimtarët tanë në RMV dhe bashkatdhetarët tanë në Evropë e gjetiu, mos të bien në grackën dhe kthetrat e bashkësisë së themeluar nga Donçevska dhe me bindje të paluhatshme u tregojmë se kjo bashkësi është pjellë e strukturave dashakeqe në vend për ta dëmtuar thellë unitetin e muslimanëve të Maqedonisë së Veriut dhe Bashkësinë Fetare Islame në veçanti.

5. Bashkësia Fetare Islame njofton të gjithë se ky akt është i dëmshëm për shoqërinë tonë, prandaj në mënyre kategorike dhe pa kompromis do të vazhdojë të mbrojë unitetin dhe dinjitetin e besimtarëve të vendit.

https://youtu.be/TiGF–I477I

“Sa planetë?” Kjo pyetje u shtrua nga Mahatma Gandhi ndërsa parashikonte implikimet mjedisore të Indisë duke ndjekur rrugën e zhvillimit të burimeve, të iniciuar nga Britania. Pyetja ende bën jehonë.

Siç e ka thënë Forumi Ekonomik Botëror, “lidhja ushqim-energji-ujë” është në telashe. Ngrohja globale është kriza më alarmante nga të gjitha. Sa planetë do të duheshin nëse të gjithë në Kinë do të jetonin në McMansions dhe do të vozisnin makina me karburant, siç bëjnë shumë amerikanë?

Për disa manjatë, zgjidhja është të gjejnë më shumë planetë. Pesëmbëdhjetë vjet më parë Elon Musk ishte aq i shqetësuar për ndryshimin e klimës që e bën Tokën të pabanueshme, sa  tha me zell recensuesi, se synonte ta shndërronte njerëzimin në një specie multi-planetare. Ai që nga ajo kohë ka futur pasurinë që po bën në Tesla, kompania e tij e makinave elektrike, në ndërtimin e raketave gjithnjë e më të mira në SpaceX.

Këtë muaj Jeff Bezos u tërhoq nga drejtimi i Amazon, një goliath i tregtisë elektronike, për të kaluar më shumë kohë në Blue Origin, ndërmarrjen e tij të raketave, të cilën ai e quan puna e tij më e rëndësishme. Kriza e ardhshme e energjisë, ka deklaruar ai, do të thotë se “ne duhet të shkojmë në hapësirë ​​për të shpëtuar Tokën”.

Në të kundërt, Bill Gates, bashkëthemeluesi i Microsoft, i ka këmbët fort në tokë. Ai është po aq i shqetësuar për ngrohjen globale sa edhe ata trilionerë, por sipas këndvështrimit të tij ka vetëm një planet që ka rëndësi.

Libri i tij i ri, “Si të Shmangni një Katastrofë Klimatike”, i kushtohet pajtimit të aspiratave të ligjshme të miliarda njerëzve për përparim ekonomik, që rezulton me dëm  mjedisor. Nëse njerëzimi do të fitojë garën e madhe midis zhvillimit dhe degradimit, shkruan ai, inovacioni i gjelbër duhet të përshpejtohet.

Kalimet e mëparshme të energjisë – për shembull, nga qymyri në naftë – zgjatën shumë dekada. Por duke pasur parasysh nevojën e ngutshme për dekarbonizimin e ekonomisë globale, thotë Z. Gates, “ne duhet të detyrojmë një tranzicion të shpejtë, të panatyrshëm”.

Ai dëshiron që qeveritë të rrisin fondet pesëfish për kërkimin e klimës në një dekadë; duke zbuluar investimet e tij, ai i nxit ata të bëjnë bast në fusha të tilla premtuese, por të rrezikshme si energjia e përparuar bërthamore.

Duhet të ketë më shumë prokurime të gjelbra (një rrugë që Kina ka ndjekur me panele diellore dhe makina elektrike) dhe rregullim më të gjelbër. Por baza e argumentit të tij është futja e një çmimi domethënës të karbonit, për të llogaritur eksternalitetet e përfshira në përdorimin e energjisë së pistë.

Z. Gates nuk është i pari që i çon përpara këto propozime. Përveç statusit të tij si një nga njerëzit më të pasur në botë dhe filantropët më bujarë, dy gjëra e bëjnë aprovimin e tij bindës. Së pari, ai nuk është një ambientalist refleksiv.

Angazhimi i tij i gjatë për shëndetin publik dhe zbutjen e varfërisë e bënë atë të kundërshtojë kauzat e lehta të gjelbra si ndalimet joshkencore të Europës për organizmat e modifikuar gjenetikisht.

Në një kapitull prekës, ai vë në dukje se të varfrit e Afrikës ende nuk kanë shijuar përfitimet e “revolucionit të gjelbër” të parë në shkencën bujqësore, i cili nga vitet 1960 rriti rendimentet bujqësore dhe shpëtoi një miliard njerëz në Azi nga uria; ata kanë shumë nevojë për më shumë risi të tilla në shkencën e kulturave dhe plehrat.

Ai u zgjua nga kriza e klimës ndërsa u bë e qartë se të varfrit në botë, të cilët kanë kontribuar më pak në problem, ka të ngjarë të vuajnë më shumë nga uria, thatësira, ngritja e deteve dhe efekte të tjera të ngrohjes globale.

Së dyti, Z. Gates ka qenë prej kohësh alergjik ndaj rregullimit nga lart-poshtë. “Mund të duket ironike që po bëj thirrje për më shumë ndërhyrje të qeverisë”, pranon ai. “Kur po ndërtoja Microsoft-in, unë mbaja distancë nga politikëbërësit në Uashington”.

Meqenëse ai favorizon instinktivisht tregjet, rekomandimet e tij të politikës kanë më shumë peshë sesa thirrjet e zakonshme të dëgjuara sot në Amerikë dhe Europë për shpenzime të kontrollit të zbrazët,  në Green New Deals. Një shtytje e kalibruar me kujdes nga maja, këmbëngul ai, do të shkaktojë një cunami investimesh dhe shpikjesh të sektorit privat.

Pjesa më e madhe e librit të tij i kushtohet një vlerësimi mjaft të dobët të pretendentëve në garën për të zgjidhur problemin e klimës. Sipas këndvështrimit të Z. Gates, elektriciteti dekarbonizues është “gjëja më e rëndësishme që duhet të bëjmë për të shmangur një katastrofë klimatike”.

Kjo jo vetëm sepse energjia elektrike përbën më shumë se një të katërtën e emisioneve të drejtpërdrejta të gazit serrë (GES) të shkaktuara nga aktiviteti njerëzor sot, por sepse energjia e pastër mund të mundësojë një zhvendosje në transportin me karbon zero (mendoni makinat elektrike). Industria e gjelbërimit është më e vështirë, pranon ai, por ai tregon përparime edhe në zona të tilla,  jo seksi, si çimento me karbon të ulët dhe çeliku.

Misioni i mundshëm

Z. Gates merr disa parulla të gjelbra, të cilat ai i konsideron të guximshme, edhe pse të tjerë do të gjejnë një mendim të vjetër. Ai është një mbrojtës i palodhur i energjisë bërthamore pa karbon, përkundër dështimit të industrisë për të zgjidhur problemet serioze përreth mbeturinave dhe përhapjes. Ai ndëshkon ata që bëjnë një fetish nga teknologjitë e erës dhe diellit, duke theksuar kufizimet e gjeneratës në të cilën përfshihen.

Shumë ambientalistë po kërkojnë ulje të emetimeve të GES deri në vitin 2030. Z. Gates hedh poshtë se: ajo që ka më shumë rëndësi, kundërshton ai, po shkon në një bazë karboni “zero” deri në vitin 2050, që do të thotë se çdo emetim i GHG-ve të bëra nga njeriu kompensohet nga thithja dhe sekuestrimi.

Në mënyrë provokuese, ai pretendon se “reduktimet  deri në vitin 2030 në mënyrë të gabuar në të vërtetë mund të na pengojnë, të mos shkojmë kurrë në zero”. Për shembull, një hedhje pa frymë nga qymyri i ngarkuar me karbon në gazin natyror tingëllon miqësor ndaj klimës, pasi kjo do të çonte në një rënie të emetimeve të sektorit të energjisë brenda një dekade.

Sidoqoftë, ajo do të bllokonte teknologjinë e gazit – e cila nuk është pa karbon – në rrjet për dekada, ndoshta duke bllokuar miratimin e alternativave më të mira. “Gjërat që do të bënim për të marrë ulje të vogla deri në vitin 2030 janë rrënjësisht të ndryshme nga gjërat që do të bënim për të arritur në zero,  deri në vitin 2050”,  këmbëngul ai.

Aspekti më freskues i këtij libri është përzierja e fortë e realizmit me sy të ftohtë dhe optimizmit të thërrmuar nga shifrat. Z. Gates zbulon se kur mori pjesë në samitin e Parisit për ndryshimin e klimës në 2015, ai kishte dyshime serioze rreth gatishmërisë së njerëzimit për të marrë përsipër këtë detyrë Herkuliane: “A mund ta bëjmë me të vërtetë këtë?” Edhe tani, pasi bëri çështjen pse bota duhet ta bëjë dhe urgjentisht, ai mendon nëse sfida e klimës do të jetë më e vështirë sesa të vendosësh “një kompjuter në çdo tryezë dhe në çdo shtëpi”.

Kjo është një analogji e dobishme, sepse vizioni tekno-utopik i një interneti global u duk si i pamundur të arrihej disa dekada më parë, siç duket tani zgjidhja e krizës së klimës. Ken Olsen, themelues i Digital Equipment Corporation, një firmë pioniere kompjuterash, njëherë deklaroi prerazi: “Nuk ka asnjë arsye që dikush do të dëshironte një kompjuter në shtëpinë e tij.” Megjithatë, shumë shpejt revolucioni dixhital pati sukses – për shkak të një konvergjence të lumtur të forcave nga lart-poshtë dhe përçarjeve nga poshtë.

Z. Gates dëshiron që i njëjti kombinim të marrë në dorë  ndryshimet klimatike. Ai pranon fuqinë e shtetit dhe nevojën për bashkëpunim ndërqeveritar, diçka që nuk dëgjohet shpesh nga tekno-liridashësit; por ai gjithashtu bën thirrje për më shumë ambicie të gjelbra dhe ndërmarrjen e rrezikut nga investitorët afatshkurtër dhe bosët e ndërmarrjeve.

Në fund të fundit libri i tij është një abetare se si të riorganizojmë ekonominë globale në mënyrë që inovacioni të përqendrohet në problemet më të mëdha të botës. Është një kujtesë e fuqishme që nëse njerëzimi dëshiron të merret seriozisht me trajtimin e tyre, duhet të bëjë më shumë për të shfrytëzuar një burim natyror të disponueshëm në sasi të pafund – zgjuarsinë njerëzore.

The Economist-SI